Κάθε όποτε μου τη βαρέσει, το πρωί που μπαίνω στο αυτοκίνητο να έρθω γραφείο, πατάω απλά το πλήκτρο "Play" στο iPod μου και, επειδή το έχω στο shuffle, μου πετάει ένα από τα περίπου δυόμισι χιλιάδες κομμάτια που έχω περάσει. Η επιλογή είναι σχεδόν πάντα ενδιαφέρουσα, ειδικά άμα σκεφτεί κανείς ότι εκεί μέσα έχω από κλασική μουσική μέχρι παραδοσιακά μέχρι ποπ και ροκ και χαουζάκια και ό,τι άλλο φανταστείς.
Σήμερα, το πρώτο πράγμα που άκουσα ήταν αυτό: (από τον καιρό που ο Γ Θεοφάνους έγραφε για τους ΟΝΕ)
Αυτό δεν είναι απλά ένα "Γεια."
δεν είναι "Θα σε δω μετά."
δεν είναι τίποτα από όλα αυτά
Αυτό το δάκρυ που κρατάς
πίσω απ' το γέλιο που φοράς
το ξέρω πως είναι για μας
Δεν μπορώ να το πιστέψω
πως τελειώνουμε εδώ
...
Α ρε iPodάκο τι μας κάνεις πρωινιάτικα!...
Καλημέρα σε όλους και σε Εσένα.
ΥΓ.: Ευτυχώς, η επόμενη επιλογή ήταν τόσο ανεβαστική που με κοίταγαν από τα διπλανά αμάξια στη διαδρομή, αλλιώς...
2 σχόλια:
Για πες το ανεβαστικό... αυτό μας έριξε λίγο..
@ Hfaistiwnas:
"λίγο" μόνο σε έριξε εσένα? Πάλι καλά να λες... Το ανεβαστικό ήταν το "Englishman in New York" από τον Στινγκ. Το γνωρίζεις?
Δημοσίευση σχολίου