Μια βραδιά στο θέατρο

Μια καταπληκτική Γερτρούδη (Μαρίνα Γκόλουμπ) έκλεψε την παράσταση μπροστά στα μάτια μας. Μοναδική σε εμφάνιση, συνδύασε βασιλικά χαρακτηριστικά και αριστοκρατικό χαρακτήρα με άκρατη θηλυκότητα μιας ώριμης γυναίκας που ξαναζεί τον έρωτα σαν παραληρούσα έφηβη. Και όλα αυτά χωρίς καθόλου να επισκιάζει την μητρική της ταυτότητα και το δράμα του χαρακτήρα της. Απέδωσε τον ρόλο της με συγκλονιστικό εύρος συναισθημάτων και κυριάρχησε στην κάθε σκηνή που εμφανιζόταν. Έχοντας όλα αυτά υπόψη, δεν ήταν στο παραμικρό παράξενο που απέσπασε τα περισσότερα χειροκροτήματα και ανθοδέσμες από το κατενθουσιασμένο κοινό.


Ένας διόλου ευκαταφρόνητος Κλαύδιος (Κονσταντίν Χαμπένσκι) στάθηκε επάξια δίπλα της δημιουργώντας της το πεδίο να αναδείξει τις ικανότητες της. Από το γαλαζοαίματος στο κυνικός στο εριστικός στο συντετριμμένος, χρωμάτισε την σκηνή και της έδωσε βάθος απαράμιλλο.


Τελικά ο Άμλετ (Μιχαήλ Τρούχιν) περιορίστηκε απλά στο να έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, όχι όμως και την κορυφαία εμφάνιση. Απέδωσε τον κλασσικό μονόλογο, που σκηνοθετήθηκε με παντελώς πρωτότυπο και σύγχρονο τρόπο από τον σκηνοθέτη Γιούρι Μπουτούσοβ, αρκούντως παθιασμένα. Έπ' αυτού να αναφέρω την άκρως ενδιαφέρουσα η αναφορά-τήζερ που έγινε αρκετές σκηνές πριν.

Η Οφηλία (Όλγκα Λιτβίνοβα) κατενθουσίασε τους στρέιτ και τις λεσβίες με μια αισθησιακή και παθιασμένη εμφάνιση με ολόλευκο λιτό λευκό και εντελώς βρεγμένο φόρεμα και έδωσε ένα όμορφο κράμα δράματος και σέξι.

Το θέαμα ολοκλήρωσαν τα υπέροχα σκηνικά και μαγευτικά κουστούμια (Αλεξάντρ Σίσκιν), αλλά δεν παρέλειψαν να εντυπωσιάσουν ο συγκλονιστικός φωτισμός (Γιεβγκένι Γκάνσμπουργκ) και αριστουργηματική μουσική επένδυση (Γιούρι Μπουτούσοβ). Στο σύνολο, μια αξιομνημόνευτη βραδιά!