άγνοια = ευτυχία?

Πολλές φορές αναρωτιέμαι πόσο ευτυχισμένοι γινόμαστε όσο προχωράμε. Ίσως όχι τόσο σε προσωπικό επίπεδο, αλλά πιο πολύ σαν κοινωνία και σαν ανθρωπότητα. Μήπως τελικά όσα πιο πολλά μαθαίνουμε, τόσο πιο πολύ σκλαβωνόμαστε? Μήπως η άγνοια να είναι ευτυχία?

Αν δεν ξέρεις ότι υπάρχουν πλυντήρια, πλένεις στο χέρι και είσαι και πολύ καλά μάλιστα. Αν δεν ξέρεις ότι βγήκε το ολοκαίνουριο μοντέλο του τάδε προϊόντος, ούτε το επιθυμείς, αλλά ούτε και στεναχωριέσαι που δεν μπορείς να το αποκτήσεις. Αν δεν διαβάζεις τα διάφορα περιοδικά, δεν γνωρίζεις για καμιά καινοτομία, και συνεπώς, δεν την επιθυμείς. Αν δεν ξέρεις ότι υπάρχουν καταπληκτικές ομορφιές πέρα από τα σύνορα της χώρας σου, δεν έχεις τον παραμικρό λόγο να ταξιδέψεις, και σίγουρα δεν σου λείπει άμα δεν μπορείς να ταξιδέψεις.

Αν δεν γνωρίσεις ποτέ Εκείνον, είσαι και πολύ χαρούμενος κιόλας με όσους σε περιβάλλουν. Ρε μήπως τελικά η άγνοια όντως να είναι ευτυχία?