Πως η τεχνολογία μπορεί να σου γαμήσει τη ψυχολογία σε μια νύχτα με πανσέληνο

Παρασκευή βράδι.

Κι όχι μια οποιαδήποτε Παρασκευή, 15 Αυγούστου κιόλας.

Και που είμαι?

Τι κάνω?

Είμαι σε παραλία? Είμαι σε μπαράκι? Είμαι με φίλους? Το διασκεδάζω τρελλά? Ή μήπως κάθομαι μέσα και διαβάζω? Και τι ακριβώς διαβάζω? Α ρε γαμημένη τεχνολογία!...

Πέρασαν έξη μήνες κιόλας, κι ακόμη δεν έχω ξεκολλήσει. Και το γεγονός ότι πολλά από αυτά που λέχθηκαν είναι σε μορφή e-mail, ή SMS, ή MSN-chat, δε βοηθάει καθόλου την κατάσταση. Είναι τόσο εύκολα προσβάσιμα που σε κλάσματα δευτερολέπτου είναι όλα μπροστά μου.

Γιατί δεν τα σβήνω, ε?
Γιατί δε μπορώ να τα σβήσω γαμώτο! Γιατί δε μπορώ να πιστέψω ότι δεν έχουν συμβεί. Γιατί δε μπορώ να καταλάβω πως δεν το είδα να έρχεται. Γιατί δεν είναι δυνατόν από τη μία μέρα στην άλλη, όλα αυτά τα δυνατά αισθήματα να έπαψαν να υπάρχουν.

Ειμαι χαζός, ε?
Το ξέρω. Άντε τώρα να βρείτε κάτι πιο ανεβαστικό να διαβάσετε, και που θα πάει, θα ξεκολλήσω κι εγώ. Σιγά: ακόμα Αύγουστος είναι. Μέχρι τα Χριστούγεννα (που ως γνωστόν είναι η πιο ανεβαστική εποχή του χρόνου <ΝΟΤ>) έχω ακόμα καιρό.

Καλό ξημέρωμα εύχομαι!