The best medicine in the world

-Sleep
-Water
-Friends
-Music
repeat

: four days of this, and your eyes glow again, your skin shines, your soul radiates positive energy and your spirit soars. 'Nuff said.

Πασχαλινό μήνυμα

Μια πολύ καλή μου φίλη, έστειλε το εξής μήνυμα με την ευκαιρία του Πάσχα:

"Φοβούνται τι? Να δεχτούν την αγάπη του άλλου. Ο Χριστός μιλούσε για την αγάπη. Που έχει κρυφτεί η αγάπη σήμερα? Έχει κουραστεί να την γυροφέρνουν σε άγνωστα μέρη. Ένας άνθρωπος που ξέρει να αγαπά και δέχεται να αγαπά, έχει καθαρή ψυχή. Καθαρή - κάθαρση - εξιλέωση. Συνώνυμα, αλλά και άγνωστα για τους πολλούς. Η αγάπη επιτρέπεται. Η σούπα ας ζεστάνει τις ψυχές όλων μας. Βρες την αλήθεια μέσα σου. Βρίσκεται πίσω από τα μάτια σου. Καλή Ανάσταση."

Νομίζω τα σχόλια περιττεύουν. Σε ευχαριστώ γλυκιά μου Ν.

Conviction

Isn't it funny?...

Not "ha ha" funny, but "weird" funny.

We say that: somebody with a strong opinion about something, say, for example, never regretting or changing his mind over a decision he has made, has a conviction, in other words an unchanged belief.

And we also say that: somebody who is sentenced, who is thought by a court of law to be guilty, who the people deem as being in the wrong and needing punishment, he, also, has a conviction, in other words is doomed.

Therefore, both guys have a conviction.

Isn't it real funny?

Joke of the day

- What goes "Quark! Quark!" ?

- A duck with a PhD in Physics.

I wonder: how does it feel...

... to wake up in the morning and be $60.000 richer than you were when you went to bed? Every day.

... to have your very own jet waiting for you at the airport to take you anywhere you damn please?

... to be asked, begged, even pestered to attend the glitsiest, ritziest, most glamorous parties?

... to have every eligible, single man, in town or out of it, yearning and longing for a lifetime with you?

... to have perfect hair, perfect skin, perfect styling, perfect car(s), perfect house, perfect boyfriends, perfect bank accounts?

... to want somebody and at the same time push them as far away from you as possible?...

Any answers, greatly appreciated.

Τα συντριβάνια

Σήμερα λέει, ο Δήμος της Μόσχας θα κάνει ένα τελικό έλεγχο σε όλα τα συντριβάνια και θα τα παραδώσει στο αγαλιάζον κοινό προς τέρψιν και τσιλιμπούρδισμα. Και σε μας, ούτε νερό να πιούμε... Α, ρε άδικη γεωγραφία!

Skin! And lots of it, too.

Λίγο ήλιο να βγάλει κι αυτοί εδώ τα πετάνε όλα! Τι είδα λοιπόν στο δρόμο μου προς το σουπερμάρκετ:

1.Δύο ψηλούς μπρατσαράδες (γύρω στα 1.90), έναν ξανθό κι έναν μελαχρινό, με αμάνικα κολλητά μπλουζάκια, με τους δικέφαλους έξω και το στήθος να διαγράφεται και με από μια τσάντα στον ώμο να κατευθύνονται προς το υπερπολυτελές ξενοδοχείο «Νάσιοναλ». Εγώ αυτούς ή στρίπερ τους κάνω ή έσκορτ.*

2.Ένα κάρο κόσμο να κρατάνε τα σακάκια/παλτά/πουλόβερ τους και συναφή θερμαντικά υπό μάλης ή δεμένα γύρω από τη μέση.

3.Τους πασίγνωστους τρούλους στην Κόκκινη Πλατεία να λαμπυρίζουν στον απογευματινό ήλιο.*

4.Κάμποσα γκοθ παιδάκια, αγόρια και κορίτσια, με τα μπυρόνια τους να κάθονται και να καπνίζουν υπό τους ήχους του φορητού στέρεο τους.

5.Πεντέξη παιχνιδιάρικες ματιές, καθότι βιαζόμουν να πάρω κάτι να φάω και φόραγα κι εγώ ελάχιστα.

6.Τρεις καταπληκτικούς μίμους έξω από το Μουσείο Ιστορίας της Μόσχας που ήταν φτυστοί ο Στάλιν, ο Λένιν και ο Γκορμπατσώφ.

* όχι, δεν έβγαλα φωτογραφίες, για ψώνια είχα πάει.

Στη χώρα του παραμυθιού

Όπως κάθε φορά που επισκέπτομαι μια πόλη, έτσι και τώρα, οργάνωσα μια «πολιτιστική βραδιά». Με την υπηρεσία του Διαδικτύου στις διαταγές μου, βρήκα εισιτήριο για την παράσταση μπαλέτου «Η κοιμωμένη καλλονή». Και μάλιστα, όχι μόνο σε πολύ καλή θέση (2η σειρά, κέντρο), αλλά και σε πολύ καλή τιμή (2000 ρούβλια, περίπου 60 ευρώ και λίγα ήταν).

Το μαγικό χαρτάκι (επίσης γνωστό και ως «εισιτήριο»)

μπροστινή όψη

οπίσθια όψη

Αν και όλες οι παραστάσεις του Μπολσόι φιλοξενούνται σε διάφορους άλλους χώρους λόγω της ανακαίνισης της κεντρικής σκηνής, είχα ακούσει ότι το Κρατικό Παλάτι του Κρεμλίνου (που θα φιλοξενούσε τη συγκεκριμένη παράσταση) είναι εξίσου καλό. Όλα όσα άκουσα όμως, απλά ωχριούσαν μπροστά σε αυτό που τελικά αντίκρισα.

Η παράσταση άρχιζε στις 7 το βράδυ. Στις 6.30 ήμουν ήδη στημένος στην ουρά για να περάσω την γέφυρα που περνάει πάνω από την τάφρο και ενώνει το Κρεμλίνο με την πόλη τριγύρω. Ως κλασσικός μεσογειακός τύπος, βρήκα την ευκαιρία να χαζέψω για λίγο τους συνθεατές μου: από μικρά παιδιά 4-5 χρονών μέχρι ανθρώπους στα 80 τους, μια τεράστια ποικιλία διαφόρων ειδών συνωστίζονταν για να μπουν. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκαναν:

• Τρία (τουλάχιστον) κοριτσάκια-πριγκίπισσες, με φορεματάκια βγαλμένα από παραμύθι. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, ήταν και οι 3 περιπτώσεις ντυμένες σε ροζ χρώμα και αν τις έβλεπα οπουδήποτε αλλού, θα ήμουν σίγουρος ότι πήγαιναν σε χορό μασκαρεμένων, τόσο πλήρης ήταν η αμφίεση τους! Χαρακτηριστικά, η μία είχε και λευκά λουλουδάκια στα μαλλιά.


• Ολόκληρη ομάδα αγοριών προσκόπων, καμιά 30αρια περίπου, με ηλικίες από 10 μέχρι 14, με στρατιωτικού τύπου στολή.



• Κυρίες 60 χρονών με τις κλασσικές τουαλέτες τους, αλλά χωρίς ίχνος από το υφάκι που θα είχαν αν τις έβλεπα σε εμάς.

• Οι κλασσικοί γιαπωνέζοι τουρίστες, χωρίς καμιά κάμερα όμως, καθότι η οποιαδήποτε φωτογράφηση απαγορεύεται ρητά στις παραστάσεις του Μπολσόι. Στημένοι με την παραδοσιακή τους πειθαρχία και σεβασμό, να περιμένουν υπομονετικά.

• Οι κλασσικοί αμερικάνοι τουρίστες, δίχως ίχνος σεβασμού, να μιλούν τόσο δυνατά λες και βρίσκονται σε κάνα στάδιο μπέιζμπολ ή σε κανένα λιβάδι με καλαμπόκια στο Μιντγουέστ. Όχι ρε φίλε, δε γουστάρω να ακούσω τις βλακείες σου! Να τις λες χαμηλόφωνα να τις ακούν μόνο οι φίλοι σου.

• Ο 70 χρονών βετεράνος με όλα του τα παράσημα από τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, που κρατούσε από το χέρι την γυναίκα του και φαινόντουσαν τόσο, μα τόσο, αγαπημένοι.

• Διάφορες νεόπλουτες να κουβαλούν τις Πράντα τσάντες τους και ντυμένες στην τρίχα με τουαλέτες που φαίνονταν (και είναι) αξίας αρκετών χιλιάδων ευρώ.

Αφού πέρασα τον πρώτο έλεγχο ασφαλείας και έδειξα στους υπεύθυνους το εισιτήριο που μου επέτρεπε είσοδο στο χώρο του Κρεμλίνου τέτοια ώρα, άρχισα να διασταυρώνω τη γέφυρα για να μπω στα τείχη. Ο θεόρατος πύργος που βρισκόταν πάνω από την πύλη ήταν διεξοδικά συντηρημένος και πάνω είχε ένα ρολόι που δούλευε με ακρίβεια και φυσικά στην κορυφή το Σοβιετικό αστέρι που για ιστορικούς λόγους κοσμεί ακόμη όλα τα κτίρια του Κρεμλίνου. Αρκετά αργότερα, διαπίστωσα πως όλα τα ρολόγια που είδα στα διάφορα σημεία, όχι απλά δούλευαν, αλλά ήταν όλα με ακρίβεια συντονισμένα. Σε αντίθεση με ...άλλες χώρες.

Στην πύλη κάτω από τον πύργο, μετά τον δεύτερο έλεγχο ασφαλείας και το υποχρεωτικό πέρασμα από τον ανιχνευτή μετάλλων, είδα ένα μικρό συνεργείο που, αν και Πέμπτη βράδυ, ασχολιόταν με κάποιου είδους συντήρηση των τειχών.

Και μπήκα επιτέλους στην καρδιά της καρδιάς της Μόσχας. Όπου όλα ήταν πεντακάθαρα και συγυρισμένα και σε απόλυτη τάξη. Μπαίνοντας στο Κρατικό Παλάτι του Κρεμλίνου, το πρώτο που μου έκανε εντύπωση ήταν το απίστευτο μωσαϊκό που βρισκόταν φάτσα κάρτα στην είσοδο: όλοι οι θυρεοί των πρώην Σοβιετικών δημοκρατιών ήταν εκεί. Το ένα τρίτο των ψηφίδων περίπου, είναι είτε χρυσές είτε με επένδυση χρυσού. Φαντάζομαι για λόγους κόστους, δεν αντικαταστάθηκαν με τίποτα πιο καπιταλιστικό, γιατί όλα τα Σοβιετικά σύμβολα, οι σύγχρονοι Ρώσοι τα απεχθάνονται όπως ο διάολος το λιβάνι. Αν και το κόστος συντήρησης θα είναι αρκετά ψηλό επίσης.

Μπαίνοντας στην κύρια αίθουσα που θα γινόταν η παράσταση, το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν το καταπληκτικό μέγεθος. Αν και δεν είμαι σίγουρος, η χωρητικότητα θα είναι δυο τρεις χιλιάδες άτομα περίπου. Με μια πρόχειρη εκτίμηση, πιστεύω ότι το ύψος της αίθουσας θα είναι το ανάλογο εξαόροφου κτηρίου. Αφού βρήκα τη θέση μου με τη βοήθεια της άψογης σηματοδότησης, άρχισα να χαζεύω τους μουσικούς της ορχήστρας που βρισκόταν μόλις δυο μέτρα μπροστά μου. Άντρες και γυναίκες κάθε ηλικίας, σκούπιζαν και συντόνιζαν τα όργανα τους με τόση αφοσίωση που μου ήταν αδύνατο να μην τους θαυμάσω.

Στις 7 ακριβώς, τα φώτα χαμήλωσαν και η παράσταση άρχισε. Σε ελάχιστα λεπτά, το φανταστικό σκηνικό, με τη βοήθεια της καταπληκτικής μουσικής εκτέλεσης, με μετάφεραν εκατοντάδες χρόνια πριν ακριβώς στην βασιλική αυλή, να χαίρομαι για τη βάπτιση της πριγκίπισσας Ωρόρα. Οι υπέροχες ερμηνείες όλων των χορευτών ήταν απλά απερίγραπτες! Η ευλυγισία και ο συντονισμός των κινήσεων τους, έκαναν ακόμα και τις πιο δύσκολες φιγούρες να μοιάζουν παιχνιδάκι. Με την είσοδο της βασιλικής ακολουθίας στη σκηνή, τα κουστούμια με άφησαν άφωνο. Καμία λεπτομέρεια δεν παραμελήθηκε. Ακόμα και τα παπούτσια του βασιλιά και το δαχτυλίδι της βασίλισσας, ήταν προσεγμένα.

Τα χειροκροτήματα και τα «Μπράβο!» έδιναν κι έπαιρναν. Το κοινό κατενθουσιασμένο. Και η παράσταση πραγματικά εκθαμβωτική. Μεταξύ πρώτης και δεύτερης πράξης, γύρισα πίσω μου και είδα τη «λαοθάλασσα» που γέμιζε τις θέσεις. Ούτε ένα κάθισμα άδειο στην, πραγματικά τεράστια, αίθουσα. Μετά τη δεύτερη πράξη, έστειλα μήνυμα στην φίλη μου Ν για να την κάνω να ζηλέψει που δε με συνόδευσε σε αυτό το ταξίδι και προετοιμάστηκα για την τρίτη πράξη, που περιέχει το Ντουέτο του Μπλε Πουλιού, τη δεύτερη καλύτερη χορογραφία στον κλασσικό χορό.

(Όχι, δεν είμαι υπεράνω, μια χαρά πήρα μάτι στους καταπληκτικούς γλουτιαίους των χορευτών και τα άψογα στητά κωλαράκια, αλλά είπαμε, για το μπαλέτο είχα πάει κι όχι για να διαλέξω γκόμενο.)

Μετά από την Αποθέωση της τέταρτης πράξης, τα παρατεταμένα χειροκροτήματα του κοινού, έβγαλαν τους ερμηνευτές 7 φορές πίσω στη σκηνή. Αλλά τους άξιζε, και με το παραπάνω μάλιστα. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς: Τον άψογο φωτισμό, τα φανταστικά σκηνικά, τα υπέροχα κουστούμια, την εκπληκτική μουσική ή τις απίστευτες ερμηνείες?

Το καταχάρηκα επίσης που δεν φόραγα ούτε σακάκι, ούτε παλτό, καθώς φεύγοντας ο συνωστισμός στο βεστιάριο ήταν άλλο πράμα. Ενώ στην προσέλευση, ο κόσμος ερχόταν σε κύματα και λίγοι-λίγοι, στην αναχώρηση η κίνηση ήταν μαζική και θα μου έπαιρνε τουλάχιστον μισή ώρα να τα μαζέψω και να φύγω. Κρίμα που δε θα είμαι εδώ και την μεθεπόμενη εβδομάδα για τη Λίμνη των Κύκνων γαμώτο.

Η συνταγή της ημέρας

(ή Πως "μεγαλούργησα" στην κουζίνα χωρίς πολύ κόπο)

Μετά από μια αρκούντως κουραστική μέρα στο γραφείο, μπαίνω σπίτι και το μόνο που θέλω είναι να κάνω ένα ντους, να ξεκουραστώ και να φάω. Ίσως και να χαζέψω λίγη τηλεόραση. Το ντους και η ξεκούραση εύκολα πετυχαίνονται. Έλα όμως που δεν υπάρχει τίποτα πια για φαΐ, καθότι έχω από την Κυριακή να πάω για ψώνια? Αφού τσιμπολογήσω λίγο τυράκι με ψωμί, παίρνω τη "μεγάλη" απόφαση να κατέβω στο σουπερμάρκετ για ψώνια.

Η λίστα μου μικρή σχετικά, γιατί μόνο για άλλες τέσσερις μέρες θα είμαι εδώ. Σε δέκα λεπτά έχω φύγει και σε άλλα πέντε είμαι πίσω στο σπίτι πάλι. Μετά από λίγη σκέψη ξεκινάω.

"Φανταστική" πάστα σε 7 λεπτά

- Κόβω το πράσο σε ροδέλες

- Κόβω 150 γρ. ζαμπόν σε κυβάκια

- Βάζω λίγο ελαιόλαδο σε πλατύ τηγάνι

- Μόλις αρχίζει να ζεματάει, ρίχνω μέσα το πράσο

- Μετά από λίγο (δε θέλω το πράσο εντελώς καμένο) ρίχνω και το ζαμπόν

- Αφού "γνωματεύσω" ότι είναι έτοιμα, τα σβήνω και τα αφήνω να κρυώσουν λίγο

- Ρίχνω από πάνω δυο κουταλιές της σούπας μουστάρδα

- Σε μια κατσαρόλα, βάζω ένα λίτρο νερό να βράσει

- Ρίχνω μέσα (εδώ είναι και το "μυστικό") δύο σακουλάκια "έτοιμη" σούπα λαχανικών

- Ακολουθώ τις οδηγίες παρασκευής της σούπας, αλλά δεν την αφήνω να "τελειώσει"

- Ρίχνω μέσα τα ζυμαρικά (για σήμερα φουσίλι) και τα αφήνω να πάρουν μια βράση

- Ανακατεύω συχνά και μετά από κάνα δίλεπτο τα σβήνω και τα αφήνω να "πιουν" τη σούπα

- Μέχρι να στρώσω τραπέζι για την αφεντιά μου, τα ζυμαρικά είναι έτοιμα

- Ρίχνω από πάνω το ζαμπονοπρασομουσταρδοσώς και ανακατεύω καλά

- Τρώω δύο πιάτα και σκέφτομαι ότι είμαι γουρούνι τελικά

- Γράφω ανάρτηση για να το έχω να το θυμάμαι το τι λουκούλλειο γεύμα πέτυχα

Το ανέκδοτο της νύχτας

Γυναίκα μπαίνει σε φαρμακείο και ζητάει δηλητήριο.

-Κυρία μου, τι το θέλετε το αρσενικό; ρωτάει ο φαρμακοποιός.

-Να σκοτώσω τον άνδρα μου.

-Μα τι λέτε κυρία μου? Δεν μπορώ να σας πουλήσω αρσενικό για να σκοτώσετε έναν άνθρωπο!

Τότε η κυρία βγάζει από την τσάντα της μια φωτογραφία όπου ο άνδρας της έχει την γυναίκα του φαρμακοποιού στα τέσσερα. Ο φαρμακοποιός παίρνει την φωτογραφία στα χέρια του, την κοιτά και λεει:

-Τώρα μάλιστα. Δεν μου είπατε ότι έχετε συνταγή!

Το ανέκδοτο της ημέρας

Ένα ζευγάρι κάθεται στον καναπέ. Ο ένας λεει στον άλλο:

-Πάω στοίχημα πως δεν μπορείς να μου πεις μια φράση που να με κάνει ταυτόχρονα ευτυχισμένο και δυστυχισμένο!

Και ο άλλος του απαντάει:


-Την έχεις μεγαλύτερη από τον υδραυλικό.

Κατατάσσομαι δεύτερος (στην μπλογκόσφαιρα τουλάχιστον...)

Αν κάνεις, λεει, μια αναζήτηση στο Ίντερνετ, λεει, αυτό το ιστολόγιο, λεει, κατατάσσεται δεύτερο, λεει. Ναι, ναι, και μάλιστα από την έγκριτη μηχανή αναζήτησης Γκουγκλ. Είμαι φυσικά σε κατάσταση σοκ, αλλά αυτό που είδα είναι αδιαμφισβήτητο. Μετά που το τσέκαρα κι εγώ με τα μάτια μου, είπα να το αναρτήσω, γιατί ως γνωστόν, αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, πέφτει και σε πλακώνει!


Οι λέξεις-κλειδιά που χρησιμοποιήθηκαν είναι "μουσική-ψυχή". Και το πιο παράξενο, για μένα, είναι ότι αυτό το ιστολόγιο ήταν πιο πάνω από άλλα, πολύ πιο πολυγραφέστερα... Τι σου είναι η τεχνολογία τελικά!

Στη Μόσχα, αδελφές μου, στη Μόσχα!...

...αναφωνεί η Μάσα στο γνωστό θεατρικό έργο του Τσέχοβ και περίπου το ίδιο είπα και εγώ στην υπάλληλο του αεροδρομίου όταν με ρώτησε για που πετάω σήμερα το πρωί. Μετά από ένα αγαπημένο σταθμό στην Πράγα, έφτασα τώρα εδώ, βρήκα και εισιτήριο για τα Μπολσόι στην παράσταση της Πέμπτης και τώρα χαλαρώνω με (τι άλλο?) τσάι και μπισκότα.

Το πόσο μου αρέσουν τα αεροπλάνα είναι τοις πάσοις γνωστό και η σημερινή μέρα δεν ήταν εξαίρεση. Λίγο πριν την προσγείωση στην Πράγα, τράβηξα και την πιο κάτω φωτογραφία.

Πως λέμε "ό,τι κάτσει"? Τώρα μπορούμε να το δούμε κιόλας

Κοίτα τώρα ανησυχίες που έχει ο κόσμος!

Παραθέτω απόσπασμα από σχετικά έγκυρη ιστοσελίδα για την υγεία. Τα σχόλια περιττεύουν νομίζω...
----------------------------------------------------------------------------------
Sunblock on penis safe?

Replies: 6

livelong81

Sunblock on penis safe?

Posted: Mar 15, 2008
I am planning to try one of those clothing optional places and was told to put sunblock. But is it safe to sunblock on penis? Thanks
Reply Share This

Responses

FunnyCoolLady
Posted: Mar 15, 2008
Replying to: Sunblock on penis safe?
Yes it's safe and it's WAY preferable to getting your penis burned. Imagine the pain when the skin starts peeling... As your penis seldom sees sunshine, it's very, VERY sensitive to sunburn.

Η απορία της ημέρας...

...διεγράφη. Μια μεσημβρινή συζήτηση μου φώτισε (σαν άλλος αναπτήρας) μια άλλη άποψη επί του θέματος. Μετά από ώριμη σκέψη, αποφάσισα να την διαγράψω. Και να ευχαριστήσω κιόλας τον συνομιλητή μου για το ...φώς του. ;)

Απορία

Τώρα εγώ που τον άκουσα (έστω κι έτσι) και με άρεσε, τι είμαι?...

39 + 1 πράγματα που δε ζήτησες να μάθεις για μένα

Πως σε λένε;

Γιώργη

Πότε έχεις γενέθλια;

12 Οκτωβρίου ...

Τί ζώδιο είσαι;

... άρα Ζυγός. Και με ωροσκόπο Κριό παρακαλώ!

Τί χρώμα είναι τα μάτια σου;

καστανό - τώρα αν είναι σκούρο και πόσο σκούρο: ένας τρόπος υπάρχει να μάθει κανείς.

Έχεις ερωτευθεί ποτέ;

ω ναι! Και το έχω πληρώσει, κάθε φορά.

Τί μουσική προτιμάς να ακούς;

τα πάντα παίζουν. Είναι απλά θέμα ώρας, χώρας και μπόρας.

Ποιος χαρακτήρας της Disney ή της Warner, θα ήθελες να είσαι;

νομίζω δεν είναι ούτε της μιας, ούτε της άλλης, αλλά ο Παπουτσωμένος Γάτος από τον Σρεκ2 με τα εκφραστικότατα μάτια που σταματούν στρατιές ολόκληρες, είναι και πολύ τυπάς!

Πού μένει ο πιο μακρινός σου φίλος;

Σαν Ντιέγκο, Καλιφόρνια

Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι μόλις ξυπνήσεις;

Let's go kick some ass!

Κάτι που δεν αποχωρίζεσαι ποτέ;

κλειδιά, γυαλιά, λεφτά, τηλέφωνο. Το ψιθυρίζω στον εαυτό μου αυτό το ποιηματάκι κάθε φορά που είναι να φύγω από κάπου για να βεβαιωθώ ότι τα απολύτως απαραίτητα τα έχω.

Τί έχεις στον τοίχο σου;

προς το παρον τίποτα ακόμα. Στο σύντομο μέλλον, μάλλον, ασπρόμαυρο, μη-αποκαλυπτικό γυμνό: το βρίσκω πολύ πιο προκλητικό από το αποκαλυπτικό.

Τί έχεις κάτω απ' το κρεβάτι σου;

σαγιονάρες μπάνιου, χάρτινες σακούλες για δώρα, δε θυμάμαι τι άλλο.

Αν ήσουν μόνος στο σπίτι και άκουγες ένα βάζο να σπάει, τι θα έκανες;

"Ω γέα, ήρθε να μου κάνει έκπληξη! Αλλά κι αν τα έκανε θάλασσα, χαλάλι το μωρό μου ... Θα κάνω ότι δεν άκουσα και θα προσποιηθώ την έκπληξη για να μην του το χαλάσω."

Ποιος είναι ο αγαπημένος σου αριθμός;

69................ (βασικά αριθμός τηλεφώνου είναι και το περιμένω να το δω γραμμένο στην οθόνη του κινητού μου κι από κάτω να λέει "σας καλεί", αλλά ξέρω που πάν τα πρόστυχα μυαλά...)

Ποιο είναι το αγαπημένο σου όνομα;

Λέων

Ποια είναι τα hobbies σου;

α, καλά! Τώρα δέσαμε. Κάτσε καλά: θέατρο, μουσική, ταξίδια, κολύμβηση, κινηματογράφος, λογοτεχνία, μαγειρική, όπερα, μπαλέτο, ποίηση, συζητήσεις, επισκέψεις σε φίλους, εκδρομές/βόλτες στη φύση μόνος ή με καλή παρέα, φωτογραφία, και αρκετά άλλα. Η σειρά εντελώς τυχαία.

Πού θα ήθελες να ήσουν τώρα;

Γαλλική Πολυνησία - εγώ κι Εκείνος - με μαγιώ - ξαπλωμένοι στην λευκή άμμο - παραλία - χωρίς κρεβατάκι - ούτε καν πετσέτα - πίνα κολάντα μέσα σε καρύδα - κλειστά μάτια - ήλιος - αεράκι φέρνει άρωμα τροπικών λουλουδιών - το χέρι μου στο σβέρκο του.

Μια ευχή για το μέλλον;

να γνωρίσουμε όλοι καλύτερα τον εαυτό μας.

Αν μπορούσες να πας πίσω το χρόνο, σε ποια εποχή θα σταματούσες;

Αναγέννηση.

Φωτιά! Τι θα πάρεις μαζί σου;

αυτά που δεν πρέπει να καταστραφούν είναι ήδη στο πυρίμαχο χρηματοκιβώτιο, αυτά που δεν μπορούν να καταστραφούν είναι ήδη βαθιά ριζωμένα μέσα μου, άρα αφού τσεκάρω ότι Εκείνος είναι ήδη μπροστά μου και φεύγει, είναι όλα οκ.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου λουλούδι;

κρίνο.

Ποια είναι η αγαπημένη σου σειρά;

ούτε που θυμάμαι πότε είδα τελευταία φορά τηλεόραση. Από ότι πήρε το μάτι μου κάποια στιγμή, στην σειρά "Έρωτας" παίζουν ωραία γκομενάκια...

Ποια είναι η αγαπημένη σου ταινία;

"My best friend's wedding". Το ξέρω, χαζοχαρούμενη, αλλά όχι αν πιάσεις το κρυμμένο μήνυμα ότι κάτι που θες πολύ πρέπει να το κυνηγάς μέχρι όσο μπορείς. Χώρια ότι και η Τζούλια και ο Ρούπερτ είναι χάρμα οφθαλμών σε αυτή την ταινία!

Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι;

ένα μόνο???!!! Αυτές τις μέρες το "Impossible".

Ποιο είναι το αγαπημένο σου βιβλίο;

πάλι ένα πρέπει να πω, ε?... Ουφ... "Le petit prince".

Ποιο είναι το αγαπημένο σου ζώο;

Ζυγός είμαι, το είπαμε, τουτέστιν, δεν τις μπορώ τις επιλογές! Αλλά οκ, αν πρέπει οπωσδήποτε να διαλέξω ένα, θα πω "γάτος".

Ποιο είναι το αγαπημένο σου ρούχο;

τζην και πάλι τζην.

Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σου καλλιτέχνης/ιδα;

το στρίμωγμα πάει σύνεφο σήμερα βλέπω... Λοιπόν, παρά του γεγονότος ότι είναι πολύ κλισέ ως επιλογή, θα πω την Μαντόνα, για τις συνεχείς τις μεταμορφώσεις, για τις επιχειρηματικές τις επιλογές, για την καλλιτεχνική της πορεία, για το γεγονός ότι αδιαμφησβήτητα επηρεάζει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τόσο πολύ κόσμο, αλλά και για αρκετούς άλλους λόγους.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα;

μπλε.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό;

σούσι.

Αν ήσουν χαρακτήρας απο cartoon, ποιος θα ήθελες να είσαι;

αν ξαναπώ τον Γάτο από το Σρεκ2, μετράει ως απάντηση ή απλά επαναλαμβάνομαι?

Ποια είναι η μεγαλύτερή σου κακή συνήθεια;

ενθουσιάζομαι μάλλον πολύ εύκολα από πρόσωπα. Αυτό μου το θεωρώ χειρότερο κι από το κάπνισμα.

Ποιο χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου σου αρέσει;

θετική σκέψη, ακόμα και υπό πίεση.

Και ποιο δε σου αρέσει;

αυτή την περίοδο, θα έλεγα το ότι "δεν αφήνω εύκολα αυτά που θα έπρεπε να αφήσω", αλλά γενικότερα θα έπρεπε να πω "η ειρωνία".

Ποια είναι η πιο συνηθισμένη ατάκα σου;

"Ένας τρόπος υπάρχει να μάθεις."

Ποια δουλειά θα ήθελες να κάνεις;

δεν μπορώ άλλο τις επιλογές: και κτηνίατρος και δημοσιογράφος και πιλότος.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου;

να χάνω δικά μου πρόσωπα.

Ποια είναι η καλύτερη πίτσα κατά τη γνώμη σου;

αυτή που τα έχει όλα! Ε μα πια!

Τί είναι τα κατοικίδια για σένα;

αμφίδρομη αγάπη χωρίς όρους και περιορισμούς, πραγματικά για πάντα.

Αν έπρεπε, για κάποιο λόγο, να στερηθεί ο άνθρωπος όλων των δεξιοτήτων του εκτός από μιας, ποιά ικανότητα θα διάλεγες να παραμείνει;

την επικοινωνία σαφέστατα.

Τις ευχαριστίες σας προς ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ για την ιδέα και η σκυτάλη περνάει σε όποιον νοιώθει εξομολογητικός.

Song of the day

Κάθε όποτε μου τη βαρέσει, το πρωί που μπαίνω στο αυτοκίνητο να έρθω γραφείο, πατάω απλά το πλήκτρο "Play" στο iPod μου και, επειδή το έχω στο shuffle, μου πετάει ένα από τα περίπου δυόμισι χιλιάδες κομμάτια που έχω περάσει. Η επιλογή είναι σχεδόν πάντα ενδιαφέρουσα, ειδικά άμα σκεφτεί κανείς ότι εκεί μέσα έχω από κλασική μουσική μέχρι παραδοσιακά μέχρι ποπ και ροκ και χαουζάκια και ό,τι άλλο φανταστείς.

Σήμερα, το πρώτο πράγμα που άκουσα ήταν αυτό: (από τον καιρό που ο Γ Θεοφάνους έγραφε για τους ΟΝΕ)

Αυτό δεν είναι απλά ένα "Γεια."
δεν είναι "Θα σε δω μετά."
δεν είναι τίποτα από όλα αυτά

Αυτό το δάκρυ που κρατάς
πίσω απ' το γέλιο που φοράς
το ξέρω πως είναι για μας

Δεν μπορώ να το πιστέψω
πως τελειώνουμε εδώ
...

Α ρε iPodάκο τι μας κάνεις πρωινιάτικα!...

Καλημέρα σε όλους και σε Εσένα.

ΥΓ.: Ευτυχώς, η επόμενη επιλογή ήταν τόσο ανεβαστική που με κοίταγαν από τα διπλανά αμάξια στη διαδρομή, αλλιώς...

Το αποφάσισα

Όλη μέρα το σκέφτομαι. Από την ώρα που "μιλήσαμε" για λίγο χτες το σκέφτομαι. Εντάξει, σκέφτομαι κι άλλα πράγματα, αλλά περισσότερο σκέφτομαι ότι θέλω να Του μιλήσω. Πρέπει να Του μιλήσω. Πρέπει να Τον δώ. Μάλλον θα φάω μια γερή και τρανταχτή πόρτα, αλλά θέλω να Τον δώ. Να τον ακούσω. Να με κοιτάξει μες στα μάτια και να μου πει ότι θέλει να φύγω. Για πάντα. Κι έτσι λοιπόν, θα πάω να Τον δω. Καλή απόφαση? Κακή απόφαση? Ο χρόνος θα το δείξει. Αυτό που ξέρω είναι ότι αν δεν κάνω αυτό το ταξίδι τώρα, θα το μετανοιώνω για μια ζωή. Τη δική μου. Πάω να βρω τα αγαπημένα μου παπούτσια!

If i were in His shoes... *

Τα αγαπημένα μου παπούτσια ποτέ δεν τα φόραγα εγώ. Πάντα τα φόραγε άλλος. Ένας άλλος που πάντα προσπαθούσα να καταλάβω. Ένας άλλος που ήταν πάντα άλλος, αλλά πάντοτε ο ίδιος. Όπως ίδια ήταν η προσπάθεια μου να τον καταλάβω. Μερικές φορές τα κατάφερνα. Άλλες πάλι όχι. Και να σου οι διαφωνίες και οι συζητήσεις. Τα καυγαδάκια και οι μικροτσακωμοί. Αλλά για εκείνες τις φορές που μπορούσα να τον καταλάβω, άξιζαν όλα τα άλλα. Με ένα μικρό βήμα κάθε φορά, τον γνώριζα όλο και πέρισσότερο. Όσο με άφηνε να τον γνωρίσω βέβαια. Αλλά άξιζε, ω, ναι, άξιζε κάθε φορά τον κόπο.

Τα αγαπημένα μου παπούτσια ποτέ δεν τα φόραγα εγώ. Εγώ απλά περπατούσα δίπλα τους. Συμπορευόμουν. Και σε κάθε βήμα τους, στο μεγάλο ή μικρό ταξίδι, τον γνώριζα περισσότερο. Όσο περισσότερο τον γνώριζα, τόσο πιο κοντά ερχόμασταν. Όσο περισσότερο με άφηνε να τον πλησιάσω, τόσο πιο κοντά ερχόμασταν. Παράλληλοι δρόμοι. Μέχρι να μην είναι πια παράλληλοι.

Τα αγαπημένα μου παπούτσια ποτέ δεν τα φόραγα εγώ. Απλά περπάταγαν δίπλα μου. Για όσο ήθελαν. Για όσο τους άρεσε. Μέχρι που αυτός έμπαινε στα αγαπημένα μου παπούτσια και έπαιρνε τον δρόμο του. Μόνος. Χωρίς εμένα. Όπως έκανε και Εκείνος πρόσφατα. Γιατί έτσι θέλησε. Έτσι αποφάσισε. Μόνος. Χωρίς καν να το συζητήσει.

(Τα συγκεκριμένα μαύρα παπουτσάκια, μου άρεσαν μόλις τα είδα. Είχα πάει θυμάμαι στη Σιγκαπούρη για διακοπές και με το που τα πήρε το μάτι μου στη βιτρίνα, τα πήρε και το χέρι μου από το ράφι. Και με συνόδευσαν σε κάμποσα ταξίδια. Άλλες φορές μόνος, άλλες με παρέα, άλλες με "παρέα". Τώρα ήρθε πια η στιγμή να τα δώσω στη φίλη Ν, να τα μεταμορφώσει σε έργο τέχνης, όπως μόνο αυτή ξέρει.)

Τα αγαπημένα μου παπούτσια, ποτέ δεν τα φόραγα εγώ. Φέρε μου πίσω τα αγαπημένα μου παπούτσια!

* Ή αλλιώς: Η απάντηση μου στην πρόσκληση του Ηφαιστίωνα.