Η αφορμή

Μια φίλη με κάλεσε πριν μερικούς μήνες σε ένα παζαράκι βιβλίων. Με την έμπειρη καθοδήγηση της γλυκιάς Θέμιδος, πήρα αρκετά βιβλία. Με κέρδισε η Θέμις χωρίς να την έχω δει ποτέ πριν στη ζωή μου. Την εμπιστεύτηκα απόλυτα στις προτάσεις της. Σχεδόν τυφλά. Πολύ λίγα "βέτο" της έβαλα. Όταν πια δεν χώραγαν άλλα βιβλία τα χέρια μου, πήγα στο ταμείο. Λίγο οι γιορτές, λίγο οι δουλειές, λίγο τα γκομενικά, άργησα να τα διαβάσω. Τελικά χτες τέλειωσα την ανάγνωση ενός από αυτά, το "Kisscut" της Karin Slaughter, απόσπασμα του οποίου παραθέτω πιο κάτω:

She was silent, listening to the in and out of his breath as the machine pushed air into his lungs. Of course Mark did not respond to her, and again she felt foolish. Why did Hank do this with Sibyl? What did it accomplish, telling her things? It was like talking to the wind. It was really just talking to yourself.

.

Lena laughed, realizing that of course this was why Hank did it. Talking to someone who could not answer you, who could not voice concern or disapproval or anger or hatred, was the ultimate freedom. You could say anything you wanted without fear of repercussion.

Δεν είναι σίγουρα αυτός ο λόγος που με κάνει να γράφω σήμερα. Μάλλον η αφορμή και ο καταλύτης ήταν το απόσπασμα αυτό. Ελπίζω να μ' αρέσει. Μόνο ο χρόνος θα δείξει.