Are they even useful to our life? A lot of people i know, are obsessed with stuff: football, food, sex, cars, nationalism, religion, cleanliness. I believe that nothing is worth obsessing about. A healthy interest, can be a good characteristic and can even make a person more interesting. Especially if said person has many different things they are interested in.
Recently, i was witness to the excessive obsession with football of some "fans". I say "fans", because i cannot for the world understand how can you be a fan and go to a stadium and throw rocks, glass, bottles and other similar articles to other people watching a game! Are fans allowed to break glass store windows? Are fans allowed to sound-pollute the whole downtown, just because their team won? Can't fans celebrate in a quiet, dignified, mature way?
Religious obsession can also be disturbing, to say the least. I'm not about to take sides, but, with the possible exception of Buddhism, all religions have a cluster of extremists that wreck havoc around the globe, thinking it's their duty to do so. Why exactly is it difficult to just sit around a table and discuss your differences and find middle ground? I do realized that there can be situations that one, or both, sides, do not have the will to find a solution to any given situation. But is the most suitable reaction a violent one? (ok, this is totally a different subject, but, yes, obsessions do tend to steer people towards violence and extremism)
Having said all that, (and i could say a lot more) can somebody please explain, why the fuck am i still obsessed with that one person????
20 Μαΐου 2008
Obsessions: who needs them?
Ετικέτες
καθημερινά
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
μάλλον έχεις εμμονή με κάποιο πρόσωπο γιατί δεν έχες με κάτι άλλο να ασχοληθείς και γιατί αυτή η κατάσταση ίσως αποτελεί αντίδοτο στη μοναξιά σου. εσύ ξέρεις την απάντηση καλύτερα από όλους βέβαια.
Δεν θα το έλεγα εμμονή, αλλά φανατισμό, άσχημο πολύ πιστεύω.. αλλά υπάρχει..
@ tovene592:
εκεί που στην αρχή με ξύνισε λίγο το σχόλιο σου, μετά μου θύμισε κάτι που άκουσα πρόσφατα ότι "μπορείς να'σαι με χιλιάδες άτομα και να νοιώθεις μόνος, αλλά και να είσαι εντελώς μονάχος και να νοιώθεις πολύ καλά". Νομίζω ότι ασχολούμαι με διάφορα και ότι έχω γεμάτη ζωή, αλλά το σχόλιο σου, δε στο κρύβω, με προβληματίζει...
δεν ξέρω αν είναι αντίδοτο ή όχι, ή τι στο καλό είναι τελικά, αλλά μου δίνεις μια άλλη διάσταση με την οποία πρέπει να ασχοληθώ... Ευχαριστώ για τον προβληματισμό :) (και δεν το λέω ειρωνικά αυτό)
@ Hfaistiwnas:
αν υπάρχει λέει... Μάλλον πρέπει να "αποφανατιστώ" μου φαίνεται...
Δημοσίευση σχολίου