Πρωτομαγιά, άνοιξη κι εργαζόμενοι

Θεωρώ πως είμαι καλός προϊστάμενος. Αυτό βέβαια, δε μπορώ να το κρίνω εγώ. Αλλά σε σχέση με τα διάφορα που ακούω για άλλες εταιρείες και σε σχέση με το πως θα μπορούσα να ήμουν, πιστεύω πως σίγουρα δεν είμαι κακός προϊστάμενος.

Χθες, με απίστευτα καλή διάθεση, λίγο η άνοιξη που με βάρεσε στο κεφάλι, λίγο η καλή μουσική που άκουσα στο αυτοκίνητο μέχρι να φτάσω στη δουλειά, όταν πήγα στο γραφείο, είπα να βάλω νερό στην μηχανή καφέ του γραφείου μου, και μέχρι να έρθουν όλοι, να κεράσω καφέ για να ξεκινήσει η μέρα μας καλά.

Εκεί που βάζω νερό, έρχεται η Μ, που δουλεύει στο λογιστήριο μας. Με χαιρετάει και πάει στο γραφείο της, καθώς εγώ γέμιζα το ειδικό σκεύος της μηχανής με νερό. Μες στην τρελή χαρά μου όμως, κάνω μια κίνηση και χύνεται το μισό νερό κάτω στο πάτωμα. «Υπέροχα!» λέω και πάω να φέρω τη σφουγγαρίστρα να το μαζέψω.

Η Μ που μάλλον κατάλαβε τι έγινε, πετάγεται αμέσως και ενώ είχα σχεδόν αρχίσει να μαζεύω, μου λέει «Άσε, θα τα μαζέψω εγώ.» Εγώ να επιμένω, αλλά κι αυτή ανυποχώρητη. Οπότε την αφήνω να μαζέψει και κάθομαι σα μαλάκας να την κοιτάω. Ένοιωθα πολύ περίεργα να κάνει κάποιος κάτι που θα μπορούσα (και θα έπρεπε – δεδομένου ότι εγώ έκανα τη «ζημιά») να κάνω εγώ. Αλλά λέω, «ε, δε θα τσακωθώ και για αυτό τώρα».

Μέσα μου σκεφτόμουν ότι αυτή η γυναίκα, αφού εδώ συμπεριφέρεται έτσι, άραγε πως θα είναι στο σπίτι της? Είναι άραγε σκλάβα του συζύγου και παιδιών της? Και της αρέσει άραγε αυτός ο «ρόλος»? Νοιώθει καταπιεσμένη ή ευτυχισμένη που μπορεί να προσφέρει?

Όλα αυτά τριγυρνούσαν στο μυαλό μου καθώς έφτιαχνα τον καφέ. Η μέρα κυλούσε ήρεμα και αποδοτικά, μέχρι που άκουσα μια συζήτηση καθώς έβγαζα φωτοτυπίες. Προφανώς, κάποιος πήρε μάτι το όλο συμβάν με τη σφουγγαρίστρα. Κι επειδή στο σημείο που είναι η φωτοτυπική μας, δεν φαίνεται αν είναι κανείς εκεί, οι γλώσσες λύθηκαν.

-Μα καλά, τόσο υπεράνω είναι αυτός? Τον είδα να κρατάει ο ίδιος το σκεύος με το νερό, άρα αυτός το έχυσε χάμω. Και μετά έβαλε την Μ να του τα μαζέψει?
-Ρε συ, δε νομίζω να είναι έτσι τα πράματα. Δεν είναι τέτοιος τύπος.
-Μα τι μου λες τώρα? Τα είδα όλα με τα ίδια μου τα μάτια! Δε θα με βγάλεις και τρελή από πάνω.
-Σοβαρά τώρα, την έβαλε να του σφουγγαρίσει και την κοίταγε κι από πάνω?
-Ναι σου λέω, το είδα!
-Πω ρε τι μαλάκας είναι τελικά!

Τα παίρνεις ή δεν τα παίρνεις? Δηλαδή, αν όντως ήμουν κάνας μαλάκας, τι θα λεγότανε πίσω από την πλάτη μου? Μάλλον τίποτα πιστεύω. Γιατί στην τελική, τους μαλάκες τους «συμπαθούν» (φοβούνται) όλοι... *

* Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.