Πρώτη η Αϊτή αναγνώρισε την Ελλάδα!

Ως αποτέλεσμα του πρόσφατου σεισμού, δεν έμεινε κανείς που να μην γνωρίζει που είναι η Αϊτή. Αυτό που ίσως δεν ξέρεις και ούτε καν οι ξεναγοί μου είπαν όταν είχα πάει, είναι το γεγονός ότι μετά την Ελληνική Επανάσταση του 1821, η Αϊτή ήταν η πρώτη χώρα που αναγνώρισε την Ελλάδα ως ανεξάρτητο κράτος! Ο τότε Πρόεδρος της Αϊτής Ζαν-Πιέρ Μπογιέ έστειλε στις 15 Γενάρη 1822 έγγραφο στην ελληνική επιτροπή του Παρισιού απαντώντας στην αίτηση των Κοραή, Πίκκολου και Βογορίδη, στο οποίο ανάγγελλε την αναγνώριση της ελληνικής προσωρινής διοίκησης και ευχόταν τη νίκη της επανάστασης. Η χώρα αυτή, πέρα από τη δήλωση αναγνώρισης της επανάστασης, παρότι κατεστραμμένη (και τότε) από το δικό της πόλεμο, έστειλε στο Παρίσι στον Αδαμάντιο Κοραή 25 τόνους καφέ, ώστε να εκποιηθούν για να αγορασθούν όπλα για τον αγώνα των Ελλήνων. Επίσης, έστειλε εκατό εθελοντές στρατιώτες να πολεμήσουν στο πλευρό των Ελλήνων, οι οποίοι για άγνωστους λόγους δεν έφθασαν ποτέ. Ορίστε: η παγκοσμιοποίηση άρχισε με την ελληνική επανάσταση!

Fucking, Austria

Κοίτα να δεις προβλήματα που έχουν στην Αυστρία.

Είναι μια πόλη που τη λένε Φάκινγκ (όπου εσύ δαιμόνιο πνεύμα, είμαι σίγουρος ότι την ξέρεις ήδη). Με πληθυσμό 112 κατοίκων, κανείς δε θα γνώριζε γι’ αυτήν. Έλα όμως που το όνομα της και μόνο προκαλεί ενδιαφέρον. Και να σου, τα πλήθη να συρρέουν με κύριο σκοπό να φωτογραφηθούν μπροστά από την επιγραφή της τροχαίας που αναγγέλλει στον κάθε οδηγό ή επιβάτη οχήματος ότι εισέρχεται στην πόλη Φάκινγκ. Σιγά-σιγά, η πόλη δημιούργησε μουσείο για τους επισκέπτες, τις σχετικές καρτ ποστάλ, μαγνητάκια ψυγείου και πάει λέγοντας.

Μέχρι εδώ, όλα καλά θα μου πείτε. Άντε το πολύ-πολύ να μου ζητήσετε να σας πάω εκεί. Αμ δεν σταματάει το θέμα εδώ: βλέπετε οι διάφοροι επισκέπτες ήθελαν κι άλλα πράγματα ως σουβενίρ. Άρα στηνόντουσαν μπροστά από τις διάφορες επιγραφές με το όνομα της πόλης και έκαναν ακριβώς αυτό που έγραφε να κάνουν! Και σα να μην έφτανε αυτό, άρχισαν να κλέβουν τις διάφορες επιγραφές για να τις κουβαλήσουν σπίτι. Μέχρι που οι αρχές της πόλης αναγκάστηκαν να φτιάξουν καινούριες, πιο ανθεκτικές επιγραφές, που να είναι αντικλεπτικές. Και εννοείται ότι υπήρξαν άτομα που βρήκαν τρόπο να κλέβουν ακόμα κι αυτές τις αντικλεπτικές επιγραφές. Αυτό ήταν που οδήγησε τους ιθύνοντες να εγκαταστήσουν συστήματα παρακολούθησης με κάμερες κλειστού κυκλώματος. Εγώ απλά εύχομαι καλή τύχη στην ευγενική τους προσπάθεια και εισηγούμαι να ενώσουν την κάθε επιγραφή με καλώδια υψηλής τάσης. Θα με πείτε ακραίο, αλλά είναι τοις πάσοις γνωστό το πόσο …φορτισμένος μπορεί να νοιώσει κανείς με λίγο Φάκινγκ.

Η χρονιά του τίγρη

Θα τό΄χεις προσέξει βέβαια, ότι έχω αλλάξει τη φωτογραφία μου. Πάντα αγαπούσα τους τίγρητες, αλλά ήταν η πιο όμορφη φωτογραφία που είχα και μια κάποια αλλαγή την ήθελα.

Και μετά από αρκετό καιρό να ανακαλύπτω ότι στο Κινέζικο ημερολόγιο, η χρονιά που (τους) έρχεται, είναι η χρονιά του τίγρη!

Και νά’ταν μόνο αυτό… Η ημερομηνία της πρώτης μέρας του χρόνου στο Κινέζικο ημερολόγιο αλλάζει κάθε χρόνο. Φέτος θα είναι στις 14 του Φεβράρη. Και καρναβάλι, και Βαλεντίνος, και πρωτοχρονιά!

Ε ρε γλέντια! Τριπλή γιορτή.

Γι’αυτό και αποφάσισα ότι πρέπει δεόντως να γιορτάσω τα γεγονότα. Και τι καλύτερος εορτασμός, από ένα ταξιδάκι. Να δω και καμιά παράσταση, μπας κα εκπολιτιστώ λίγο, γιατί όλο κτήνος με αποκαλούν...

Καλό ξημέρωμα εύχομαι! Καλή βδομάδα και καλό μήνα να έχουμε!

Το κρυφτούλι

Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου. Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία της πρότεινε να παίξουν κρυφτό. Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε: 'Τι είναι το κρυφτό;' Ο Ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια να παίξουν κι αυτοί.

Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν: Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η Δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει.

Ένα, δύο, τρία, άρχισε να μετράει η Τρέλα. Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά. Μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε. Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς και η Ζήλια κρύφτηκε στην σκιά του Θριάμβου ο oποίος με την δύναμη του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο. Η Γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί γιατί κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της οπότε το άφηνε ελεύθερο. Και έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα. Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο για αυτόν. Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού. Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο.

Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί. Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί.

‘Χίλια’, μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει. Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά. Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με τον Θεό για θεολογία. Ένιωσε τον ρυθμό του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει και τον Θρίαμβο. Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει που να κρυφτεί. Σιγά-σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα. Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δένδρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού, μα τίποτα.

Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρικά ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου. Ήταν ο Έρωτας που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα του είχαν πληγώσει τα μάτια.

Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει, έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του Έρωτα. Κι έτσι από τότε ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός και η Τρέλα πάντα τον συνοδεύει.

Οι Ιταλοί

Όχι, δεν αναφέρομαι στο έπος του '40. Αναφέρομαι στην καθυστέρηση μιας πτήσης από Ρώμη, όπου είχα να πάρω αναπόκριση για κάπου αλλού. Κι αφού η πρώτη πτήση καθυστέρησε, με έβαλαν στην επόμενη για τον προορισμό μου, με αποτέλεσμα να περάσω σχεδόν 12 ώρες στη Ρώμη όπου μπορώ πια, σαν άλλος Μεταξάς, με πολλή σιγουριά να βροντοφωνάξω:

 

ΟΧΙ, δεν υπάρχουν πιο όμορφοι άντρες στην Ευρώπη!

 

Και κυκλοφορούν σε ό,τι στυλάκι θες, όποια ηλικία γουστάρεις, όποιοδήποτε λουκ σε φτιάχνει και γενικά σε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς. Θα τους δεις και να κρατάνε χεράκια, αλλά και να κοιτάζονται με τόσο πάθος που να μην ξέρεις αν θα πλακωθούν στο ξύλο ή θα κάνουν άγριο σεξ right then and there! Τόσο πολύ γουστάρισα, που σκέφτομαι να μετακομίσω.

 

Όχι, σοβαρά στο λέω, σκέφτομαι να μετακομίσω!

 

Δεν μπορούσα (δυστυχώς) να τραβάω φωτογραφίες δεξιά-αριστερά για να δεις και συ του λόγου το άληθες, αλλά έβγαλα αυτή, έτσι για το γαμώτο της υπόθεσης.